Różnice między kobietą i mężczyzną dotyczą nie tylko wyglądu zewnętrznego, ale przede wszystkim sposobu myślenia, odczuwania, budowy wewnętrznej organizmu i wielu innych aspektów. Najbardziej rzuca się w oczy odmienność fizyczna – ale nie chodzi tutaj tylko o typowe narządy rozrodcze. Mężczyźni mają grubszą skórę, większe i grubsze kości a nawet dłuższe struny głosowe, co sprawia, że ich głosy są niższe. U mężczyzn występuje więcej mięśni w stosunku do tłuszczu, nastolatek płci męskiej zbudowany jest w 40% z białek i w 15% z tłuszczu, z kolei nastoletnia dziewczyna zbudowana jest w 23% z białek i w 25% z tłuszczów. U kobiet ten dodatkowy tłuszcz stanowi zapas energetyczny, wpływający na ich wytrzymałość.
Mężczyźni mają cięższą krew, wytwarzają o 20% więcej czerwonych ciałek. Głównym męskim płciowym hormonem jest testosteron, to właśnie pod jego wpływem skóra ulega zgrubieniu, zwiększa się w niej zawartość barwnika, wzmaga się czynność gruczołów potowych i łojowych. Stąd intensywniejszy zapach potu u mężczyzn. Testosteron wpływa na przemianę białkową, co powoduje duży przyrost masy mięśniowej. Wraz ze wzrostem jego ilości wzrasta poziom agresji, współzawodnictwa i pewności siebie.
Główne hormony żeńskie to estrogeny i progesteron. Estrogeny powodują rozwój tkanki łącznej, zwiększają ukrwienie skóry, dzięki czemu skóra kobiety jest cieplejsza niż u mężczyzny. To właśnie estrogeny nadają skórze charakterystyczną miękkość i gładkość. Estrogen w pierwszej fazie cyklu miesiączkowego pomaga we wzroście jajeczka, osiąga największe stężenie w momencie owulacji, a potem zaczyna opadać. Rozpoczyna się wówczas wytwarzanie progesteronu, którego zadaniem jest stworzenie warunków do rozwoju zdrowej i udanej ciąży. Poziom obu hormonów wzrasta, by gwałtownie opaść przed rozpoczęciem miesiączki. Za fazami cyklu menstruacyjnego idą u kobiet zmiany nastrojów. W pierwszej fazie cyklu, pod wpływem estrogenu są bardziej ożywione, zdolne do przyjmowania większej ilości informacji. Kobiety cieszą się wówczas lepszym samopoczuciem, entuzjazmem, wyższym poczuciem własnej wartości i większym seksualnym pobudzeniem. Progesteron ma natomiast efekty przytłumiające, powoduje zmniejszenie przepływu krwi w mózgu, co prowadzi do ospałości i spadku libido. Na kilka dni przed okresem poziom estrogenu i progesteronu u kobiety gwałtownie spada powodując objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego.
Kobiety i mężczyźni mają także odmiennie zbudowane mózgi. Mózgi mężczyzn są bardziej wyspecjalizowane, lewa półkula mózgu jest niemal wyłącznie przeznaczona do kontroli funkcji werbalnych, podczas gdy prawa – funkcji wizualnych. U kobiet podział funkcji między lewą i prawą półkulą mózgową jest mniej określony – obie półkule biorą udział w czynnościach werbalnych i wizualnych. Obszary kontrolujące emocje są u kobiet bardziej rozproszone, znajdują się w obu półkulach, podczas gdy u mężczyzn funkcje emocjonalne skoncentrowane są w półkuli prawej. Rozproszenie obszarów kontrolujących emocje wpływa na łatwiejsze ich wyrażanie u kobiet. Z kolei lepsza i bardziej płynna mowa u kobiet wynika z większej ilości połączeń między obiema półkulami mózgowymi. Mózgi męskie są przeciętnie o 15% większe od kobiecych, jednakże mężczyźni szybciej tracą tkankę nerwową. W okresie od osiągnięcia dojrzałości do lat czterdziestu kilku tempo utraty tkanki jest u mężczyzn prawie trzykrotnie większe niż u kobiet. Wyższy stopień inteligencji werbalnej sprawia, że dziewczynki szybciej uczą się mówić, rzadziej się jąkają, a w szkole szybciej uczą się czytać, opanowują ortografię i języki obce. Mężczyźni mają za to lepszą orientację przestrzenną, lepszą wyobraźnię i koordynację ruchowo-wzrokową.
Fizyczne różnice między obiema płciami to nie wszystko. Pozostaje jeszcze psychika oraz emocje…